Dojtsland þarf að bíða betri tíma. Það kemur örugglega listi í lok næstu viku. Þangað til er ég bara að flytja til útlanda. Lauk t.d. síðasta vinnudeginum mínum í dag og það með trega. Jafnvel þó að ég hafi staðið í skýrslugerð. Og engri smáræðis skýrslugerð. Skýrslan er hátt í 50 blasíður börnin góð. Segið svo að ég sé barnaleg.
Ég held að árið hafi bara verið mjög gott. Ég hef t.d. aldrei verið jafn góð að spila billiard og nú. Og börnin, elsku elsku börnin (þá meina ég stóru börnin, unglingarnir). Skrítið, en ég mun sakna þeirra óskaplega. Einn gaf mér t.d. undurfagra og ósnerta Pálma Gunn vínylplötu. Ég fór nærrum því að skæla. Önnur gaf mér bréf með myndum af sér, svo að ég myndi aldrei gleyma henni. Yfirkona mín, sem ætti að fá kórónu fyrir að vera sú hressasta og besta, gaf mér rosastóra handbók frá 1942 um framkomu allstaðar. Bókstaflega allstaðar. Í jarðaförum, á krikketvellinum, á dansiballi, úti á götu, í Ameríku.. Hún hafði, sjáiði til, svo miklar áhyggjur af því að ég yrði svo ódönnuð þarna í Kóngsins.
Og talandi um Kóngsins. Við stöllurnar þrjár (sem eigum enn eftir að finna okkur eitthvað þönder-samheiti) héldum húsfund á Babalú um daginn. Ég er handviss um að við séum hressustu íbúar Fredriksbergkommune í það minnsta, ef ekki bara í allri Kóngsins. Þetta verður stókostleg sambúð. Móðir mín elskuleg skellti sér til Kóngsins fyrst að íbúðin okkar stóð laus. Hún hefur aðallega verið að skoða líkamsræktarstöðina þarna í nágrenninu og fara á listasöfn. Ekki minnkaði spennan þegar hún sendi mér myndir í dag. Íbúðin er bjúrí, gólfið í eldhúsinu er eins og taflborð (sem ég vissi reyndar fyrir af mjög nákvæmri teikningu sem að mamma hafði gert), allt er danskt og fallegt og sjá, kæra fólk...
There's a piano! Ég get þá æft fleiri lög fyrir bandið okkar pabba. Við erum nefnilega búin að stofna band sem heitir Fjölskyldu-dúetinn Ópal. Ópal mun troða upp í fyrsta skipti á þriðjudaginn í afmælinu hans afa, sem stofnaði einmitt Ópal. Lífið er bara frekar mikið þönder. I like it.
0 ummæli:
Skrifa ummæli