Ég þrái kaffi. Og Leif. Og enga mannafýlu né óhrein föt. Og rúm til að liggja í og sofa. Ekki sitja og sofa. Og mat sem ég get skilgreint. Og kaffi. Og meira kaffi.

En mikið er fagurt í Kína, þegar Keisarands hallir skína. Og eiginlega alltaf.