Take me to the circus

Ég er alveg sjúk í að vera lasin hérna í Kóngsins. Ég er venjulega aldrei lasin en núna er ég búin að fá flensu og sit í þessum skrifuðu orðum heim með magapínu. Það er s.s. ekkert til þess að væla yfir enda er komið haust í Kóngsins og úti er rigning og rok. Það er ömurlegt veður til þess að hjóla í, eins og gefur að skilja. Enn fremur þýðir að hérna heima er ekki mjög hlýtt. Ég þarf svo nauðsynlega að komast að því hvenær á að setja hitann aftur á hérna á Howitzvej. Við erum farnar að sofa í meiri fötum en venjulegt er og skjálfa eins og hríslur á morgnanna sem óhjákvæmilega leiðir til þess að enginn vill fram úr og allir verða seinir. Ég þarf líka nauðsynlega að komast að því hvenær á að skipta yfir í vetrartíma, þ.e. hvaða dag klukkan verður tvisvar 18 eða 17. Ég vil ekki gera eins og Karól og Alma sem misstu af vetrartímanum eitt árið og eyddu þessum aukaklukkutíma í að bíða eftir gestum í vöffluboð. Þær ætluðu sér reyndar að geyma þennan klukkutíma og nota hann seinna þegar þær þyrftu á honum að halda.

En aðeins af skólanum. Skólastjórinn heitir Ole. Hann er líka aðalkennarinn okkar, svona nokkurs konar maestro. Ole er eitthvað um 65 ára. Hann gerir lítið annað en að standa á haus, taka afturábak kollhnís í handstöðu, lyfta fólki upp í flugvél og láta það sitja á uppréttum fótunum sínum og ýmsar aðrar listir sem að maður býst ekki við að 65 ára maður fari léttilega með. Enn fremur fer hann svo létt með þetta að á meðan hann tekur afturábak kollhnís í handstöðu þá er hann rólega að útskýra hvernig er tænkilega best fyrir okkur að gera slíkt hið sama. Hann er örugglega skemmtilegast afi sem hægt er að eiga og afskaplega góður kennari.

Í þessari viku byrjuðu krakkarnir á öðru ári. Á öðru ári eru stórkostlegir karakterar. Þó eru reyndar tveir sem standa uppúr. Fyrst er það Braoulio sem er stórkostlega flaming gay. Hann er frá Portúgal, svartur, ca. 190 cm. og yndislega dramatískur. Fátt hef ég séð betra en hann dansa, gjörsamlega flaaaaming. Um daginn vorum við tvö að vinna saman í akróbatík. Hann lenti eitthvað vitlaust á mér þegar ég ætlaði að kasta honum í flugvél og ég held að ég hafi tímabundið gelt hann. Þar upphóft eitt besta dramakast sem ég hef séð. Braoulio var langt í frá reiður út í mig en bara afskapalega "traumatized" eftir atvikið, skiljanlega. "Maybe I should go pee and see if it works?" "Oh my God, everything went black, or maybe white I don't know. I just thought I was going to die" "I am OK now, but I don't think my babies will not be OK"
Braoulio býr með tveimur öðrum krökkum í skólanum, Ernesto og Sigrid. Ernesto er frá Brasilíu, líka eitthvað um 190 cm, sjúklega góður í fimleikum og e.t.v. líka gay (það er óljóst enn). Sigrid hinsvegar er frá Svíþjóð, ljóshærð og bláeygð, alltaf hlægjandi og brosandi, afskaplega yndæl og eitthvað um 90 - 100 cm. á hæð. Já gott fólk, tveir hávaxnir menn og dvergur! Dvergur í sérstökum dvergaskóm og á sérstöku dvergahjóli! Það gerist vart betra.

P.S. Ég var á nærfötunum í Fréttablaðinu síðasta þriðjudag, fyrir þá sem hafa áhuga. Frekar töff.