Bull

Var að koma heim úr vinnunni. Líður eins og ég þurfi að gubba. Kannski morgunógleði. Var allavega spurð að því áðan hvort ég væri ólétt (annað skiptið á stuttum tíma, spurning um að taka aðhaldið aðeins alvarlegra. Þetta er ekki sjovt eins og Daninn segir). Í staðinn fyrir að hlægja svaraði ég manninum bara játandi. Komin fjóra mánuði á leið. Þá sagði hann að það sæjist nú ekkert á mér (undarlegt, þar sem ég er nú einu sinni ekki ólétt) en ég hefði þessa óléttuútgeislun. Síðan eyddi hann löngum tíma (kannski 6 min.) í að hössla konu, fór með henni inn á klósett og kom aftur. Þau voru áhugasöm um aldur minn (21 árs), barnsföðurinn (hin fullkomni kærasti - ímyndaði kærastinn minn til 4 ára), hvar ég ætlaði að búa (í íbúðinni okkar í Norðurmýrinni), hvernig ég ætlaði að lifa af (er að vinna hjá útgáfufyrirtæki, góð vinna) og svo framvegis. Þegar þau fóru þá óskuðu þau mer alls í hins besta með barnið mitt og meðgönguna auk þess sem konan hélt kortersræðu um brjóstagjöf, uppeldi barna, fyrsta skóladaginn, bleyjuverð, hættur á heimilinu, besta barnamatinn og ýmislegt annað nytsamlegt.
Skemmtilegt.

Og talandi um að gubba. Á morgun ælta ég að póstleggja bréf sem ég skrifaði Uglu um daginn. Það er mjög langt. Og kannski skemmtilegt. Og á morgun ætla ég líka að byrja á turbotiltekt (þetta orð minnir mig á túrtappa) í herberginu. Einu sinni stóð svoleiðis tiltekt í tvö ár (frá desember 1998-janúar 1999). Svo tekur við endurskipulagnning á lífnu, sem gerist ávallt með haustinu en fer einhvern vegin alltaf í vaskinn aðeins seinna með haustinu.

Þetta er rugl. Bless